Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

CheshireCat
Mroczny Mściciel Dołączył: 26 Sie 2006 Posty: 298 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: Warszawa (przez większą część roku)	Wysłany: Pon 22:46, 23 Paź 2006    Temat postu: Kota przemyślenia wyskrobane z zakrętów umysłu nocą bezsenną   I O czwartej nad ranem wyganiam sny za okno. gonię tęczę. albo inną zjawę realną. zapominam, że miękkość ust i że pachnie pomarańczami, kiedy dotykam opuszkiem palca okiennej szyby. świat wydaje się zimny, wyimaginowany papieros prawdziwej bezsenności snuje gryzące w oczy bajki. czy kiedyś znów będzie o Kotach? Wędruję po dziwnym świecie w którym białe gołębie to anioły, zadzieram głowę wysoko do góry żeby dokładnie z o b a c z y ć (a może i uwierzyć), ale przewracam się w błoto, brudzę biel. stare kamienne drzwi, co czeka mnie za nimi? jeśli się odważę, jeśli... zbyt wiele niedopowiedzeń. niekoniecznie poważna, dzienna klinika dla beznadziejnych pacjentów, wynurza się z czerni. zimna Ofelia zieloną twarzą bez wyrazu wynurza się z wody. odpływa razem z nią. sekunda ma pięćdziesiąt dziewięć sióstr. nic dziwnego, że zegar jest tak okrutnym ojcem. krople słodkiej wody na dłoni świt? II Zagryzam się sam w sobie Pomarańcze... mam usta pełne ich naskórka...Ich krew delikatnie spływa mi z kącika ust Czy czas stanął... Nie wiem po co miałby przerywać swoje tik-tak... Znów wędruję dziwnym światem...doliną pełną zimnej mgły... wiem ze chce i mogę stąd wyjść i że ta mgła to łzy rzeczywistości... znów ta sama... nie tym razem inna klinika... leczy chorych na sen... ja ze swoją marną bezsennością i nocnym markowaniem nie pasuję tu ... wyrzucają mnie na zimny, brudny bruk pełen śladów ludzi ... byli tu przede mną... będą po mnie zostawiając wciąż takie same ślady... Czy kiedyś będę chciał? Teraz idę szorując osnowę świata swoimi glanami, dym ten cień prawdziwego ognia kusi mnie obietnicą ciepła i energii... idę tam by się mu przyjrzeć... znów tylko puste słowo dymu... zaczadzieć można w natłoku ułudy Próbuje (a może tylko taką mam nadzieję) po raz sto piąty ... może tym razem się w końcu uda zabić zielone macki potworów spod dzieciecęgo łóżka Przydałby się niebieski tulipan... Śmierć siostra dziada Czasu znów nachyla się nad kołyską dziecka starej matki... spogląda w głąb kołyskowości by zajrzeć mu w oczy... dziecko się uśmiecha i Śmierć jak każda kobieta na świecie odpowiada tym samym strojąc zabawną minkę. To pójdziemy razem tą dolinką pełną waty-mgły w korowodzie wyspiańskiego... Czy zatańczysz z nami? Do butonierki włóż zdekapitowanego tulipana Niebieskiego?? Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry