World

Kazu podniósł głowę i popatrzył na Ayę. "Cholera, co on sobie wyobraża... Może jeszcze da mi plusozwego misia i lizaka?"
- Dzięki, jakoś sobie poradzę - powiedział chłodno.
Postanowił wziąć się garsć. Rozejrzał się po pozostałych.
- Czekamy więć do świtu...

Shun zachichotal widzac cala ta scene i mine Kazunariego.-Nie martw sie, jak tylko nastanie swit to ruszamy, tym bardziej, ze ta kobieta raczej nas tu dluzej trzymac nie bedzie chciala.-usiadl.Jakos odechcialo mu sie spac, byl wrecz ozywiony jakby dopiero co napil sie kawy.

Zrozumiał, że przegiął i Kazunari jest wystarczająco duży, żeby wiedzieć co ma robić.
-Przepraszam, nie chciałem cię urazić. - powiedział z zakłopotaniem i podniósł się. Nie mówiąc już nic więcej wrócił na swoje poprzednie miejsce, które po chwili wahania zmienił żeby mieć widok jaki jest za oknem. Połozył ramiona na parapecie, a na nich ułożył głowę i zamknął oczy. Może do świtu uda się trochę zdrzemnąć. Nie zauważył, że stara kobieta, właścicielka domu obserwuje grupę z dziwnym błyskiem w oczach. I zdaje się nikt o tym nie wiedział.

Nie zwracał uwagi na rozmowę pozostałych, tylko wciąż zerkał na Vincenta. Czarnowłosy pozornie siedział spokojnie, co chwila tylko zwiększając uścisk na ramionach.
-Odpieprz się, dobrze? - warknął zauważając spojrzenie rudzielca.
-Dobrze, czekamy do świtu... a później? - zignorował szczeniacką odzywkę i zwrócił się do Kazunariego. Choć właściwie to pytanie było skierowane do kogokolwiek w pomieszczeniu....

Uniósł minimalnie powieki, że rzęsy przesłaniały widok.
-A potem będziemy liczyć na to, że wspaniała zjawa pojawi się znów i ZNÓW powie nam co robić. - podniósł głowę i spojrzał na nich - Co się głupio pytasz co potem jak nie wiemy co będzie jak wyruszymy i dojdziemy do tego miejsca, o którym mówiło to coś. Co nas tam czeka, może wcale już nie będziemy w stanie zadawać pytania Co później, a może po prostu nie będzie nas to obchodziło, bo będziemy martwi. Przepraszam, zawsze coś powiem, a później żałuję. Tak już mam język szybszy od myśli, nie chciałem nikogo wystraszyć. - położył głowę znów na ramionach i zamknął oczy.

Kazu wzruszył ramionami.
- Cokolwiek nas czeka stawimy temu czoła bardzo niedługo, bo własnie świta
Wstał
- Nie wiem jak wy, ale ja nie mam zamiaru mówić tej starej wiedźmie "do widzenia"
Wyszedł z domku i spojrzał na szarzejące niebo a potem obejrzał się.
- Idziecie?
Zarzucił sobie miecz na ramiona i czekał.

-I z drzemki nici - mruknął do siebie i podniół się z miejca. Przeciągnął mocno prostując kości.
-Idziemy idziemy - wymamrotał.
Lepiej, żeby się nie odzywał niż znów miał powiedzieć coś nie tak. Wyszedł przed chatę i rozejrzał się po okolicy, która zdecydowanie w szarości poranka traciła swoją nocną grozę. Oparł ręce na biodrach i spojrzał na cztery ścieżki, które prowadziły w las i jedna na łączkę, z których mieli wybrać.
-Którą wybierasz? A może rzucamy monetą? Chociaż bardziej przydałyby się kości.

Kazu zamyślił się a potem spojrzał na wychodzących z chat rybaków.
- Hej ty - zawołał ruszajac w kierunku jednego z nich - Gdzie jest Talamar?
Mężczyzna spojrzał na niego
- Na Zachód... rzucił przez zęby; Kazu spojrzał na Ayę
- Słyszałeś? Idziemy na Zachód.

-Słaby jestem w kierunkach świata i tak i tak nadal nie wiem, która z tych ścieżek prowadzi na zachód - rozłożył ręce.
Poza tym miał dziwne wrażenie, że Kazunari coś do niego ma. Lepiej trzymać się na dystans, jeszcze zechce mu się użyć tego miecza na nim.

- W takim razie musisz mi zaufać - uśmiechnał się lekko, przekrzywiając głowę. - I na litość boską, przestań się zachowywać, jakbym miał zamiar cię zamordować! Nie jestem żadnym potworem... - dodał cicszej

-Przecież się nie zachowuje, chociaż może.. ale to tak samo z siebie ja nic nie robię. - pokręcił przecząco głową. - A czy potworem nie jesteś to nie wiem, za krótko cię znam - zastanawiał się po co to powiedział, ale niech będzie. Prędzej czy później się doigra.
-Niech będzie, że ci zaufam, ale jak coś mi się stanie to będzie twoja wina. - kiwnął do tego głowa.

Kazu spojrzał na Ayę przez ramię i chwilę mierzył go wzrokiem. a tem się roześmiał. I śmiał się bardzo długo, szczerze rozbawiony.
- Jesteś niesamowity, wiesz - pwoedział wreszcie, ocierając oczy.
Odwócił się i, opierając jedną rękę na biodrze spojrzał z góry na chłopaka.
- Mam rozumieć, że nagle jestem za ciebie odpowiedzialny? Przecież ja cię wcale ze sobą nie ciągnę. Tylko gdzie wolałbyś pójść? A mozę palnujesz zostać w tej zasyfiałej wiosze i wieść życie rybaka?... Nie wydaje mi się, byś siędo tego nadawał. W każdym bądź razie jeśli będziemy podrózówać razem, to w razie potrzeby postaram się ciebie bornić, jak, mam nadzieję, ty mnie. Jesteśmy na równych prawach...

Przeciągnął się, ignorując zatroskane spojrzenie Alexandra. "Rany" parzyły, inaczej nie dało się tego nazwać. Tylko czemu!? Nie dotykał swoich znaków, nie bawił się żyletką, sztyletem, czy czymś tam... chyba, że oczywiście bawił sie KIMŚ. Uśmiechnął się nieco makabrycznie do swoich myśli, ale zaraz spoważniał. Jeszcze wczoraj wszystko było takie proste. A teraz? Tkwią niewiadomo gdzie, niewiadomo po co i niewiadomo dlaczego wszyscy razem. Alexandra, Raziela i... nawet Shuna jeszcze mógł znieść... Ale nie ten... Kazunari. Ciekawe czy znowu będzie chciał mnie zabić? uśmiechnął się ironicznie.

Co za sympatia popatrzył z niechęcią na Kazunariego i Ayę. Zaraz jednak zreflektował się. Nie miał do niego żadnych praw, prawda? Najlepiej będzie zająć się swoimi sprawami... przynajmniej na razie.

Shun podniosl sie z lozka...Nadal byl nieco skolowany, ale czul sie zdecydowanie lepiej.Wyszedl na zewnatrz, wyprostowal sie i odetchnal swierzym powietrzem.-Hmm...wiecie...wypadaloby sie zaopatrzyc w jakis prowiant...Nie wiadomo jak daleko jest to miejsce, do ktorego mamy sie udac.-spojrzal na Vincenta.Lekko sie niepokoil, widzial, ze jest cos nie tak...ale chyba nie powinno go to teraz obchodzic...W koncu teraz byl z tym demonem.

-Nie śmiej się ze mnie. - powiedział marszcząc lekko brwi.
Zdecydowanie wolał rozmawiać niż sięgać od razu po broń. Zresztą niczego przy sobie nie miał. Toteż wywlekł na lewą stronę kieszenie
-Ale nie miałbym czym cię bronić. Wybacz, ale nie przygotowałem się na tę wyprwę dostatecznie dobrze. Ale oczywiście jesli będzie trzeba.. - kiwnął głową. Dołączył do nich Shun.
-Jak się czujesz? Tylko skąd wziąć prowiant. Ja już kasy nie mam, żeby staruchę przekupić żeby nam coś dała. - i baba wyłoniła się z domu jak na zawołanie i zbeształa ich, że nie mogła przez nich spać. I żeby się wynosili, bo poszczuje ich swoim szczuromopem, i dodała że jego truciznę cięęężko wydobyć z ciała i równie ciężko ją zneutralizować. A poza tym, niedługo wraca jej mąż i nie chce mieć mordy obitej jak się dowie, że nocowała obcych pod jego dachem.