World

-Myślę, że w odpowiednim czasie na pewno. Myślę, że jest do tego jakiś schemat. Mogę się mylić. Ale skoro każdy z nas był w innym miejscu, chyba, i wszyscy znaleźliśmy się tutaj to tak mi się zdaje. I może kiedy odnajdziemy ten schemat w tym świecie staniemy w polach jakie sobie życzy może znów coś zadziała i wrócimy? Nie wiem czy coś rozumiesz z tego mojego gadania, bo trochę nie potrafię tego do końca wyjaśnić i plus to są tylko moje domysły..- machnął ręką - Nie ważne. Myślę, że trzeba znaleźć kogoś lub coś co erm będzie znało odpowiedź na to pytanie. Nie mam ochoty tutaj przebywać zbyt długo.. - mruknął. Robiło się chłodno. Zimny wręcz wiatr przebiegł dookoła chatek.
-Nie zimno ci? - spytał spoglądając na dziewczynę.

Kazu przygladał się scenie, jaka się przed chwilą rozegrała a potem zwrócił wzrok na Alexa
- Twój kochaś jest strasznie popularny. To dlatego tak się marszczysz? - spytał zmęczonym głosem. Oni wszyscy zachowują się jak jakieś głupie nastolatki... A jego nikt nie kocha i jakoś żyje.

-To nie jest mój kochaś - odparł spokojnie wciąż z zamkniętymi oczami - Nie życzę sobie żadnych aluzji. Daj już z tym spokój - mruknął

-Nic... - odwrócił się i sztucznie uśmeichnął do Demona - Nic się takiego nie stało - niemal nie wpadł na jakąś skrzynkę. Z grymasem wściekłości na twarzy kopnął ją - Nic się kurwa nie stało.

Demon podbiegł do niego i chwycił za ramiona
- Powiedz! Co się dzieje co cię ugryzło!!!!!!! - patrzył mu w oczy chociarz Vincent najwyraźniej tracił cierpliwość - Dlaczego jesteś taki..... zamknięty w sobię - Raziel posmutniał i opuścił wzrok, Nagle poczuł że zakręciło mu się w głowię na sekundę stracił ruwnowagę ale stał dalej na przeciwko Vincenta

Dwie osoby wyszły z chaty. Jedna zdenerwowana, a druga która tę osobę goniła. Jeszcze nie pamiętał ich imion.
-Panowie po co te nerwy? Nie sądzicie, że teraz ważniejsze jest, żeby wrócić do siebie a nie przesiąkać tu zapachem ryb niż erm.. wyjaśniać sobie takie czy inne sprawy? Chce być zamknięty niech będzie nic na to nie poradzisz, taki jego urok. - opuścił głowę i spojrzał na nich.

- Teraz to my musimy się zgrać - wtraciła się Momoko. - a nie kłócić. Jesteśmy zdani tylko na siebie - dodała i spojrzała w niebo. Gwiazdy układały się w dziwny znak. Zmrurzyła oczy aby lepiej się przyjżeć. Niesamowite. Przez chwilę zawiał wściekły wiatr, który wytrącił ją z równowagi, podniosła się i zadygotała z zimna. Mimo wszystkich niedogotności znów spojrzała w niebo, ale po nieznanym znaku nie było śladu...

Wpatrywał się w ogień w kominku. Plecami opierał się o przód sofy. Uczynił znak krzyża po czym westchnął. - Pan nie słyszy mojego wołania. Jesteśmy zdani na tylko siebie. - Spojżał na zranioną rękę. Albo ta maść działała albo przyzwykł do bólu. - Twoja siostra żeczywiście jest niewygadana. Podporządkowała sobie nawet Vincenta. - Uśmiechnął się do wspomnien na plaży.

Shun patrzyl sie tepo w drzwi.Teraz juz wszystko rozumiem...juz wiem dlaczego nie przyszedl.-Tak wiem...-odpowiedzial krotko aniolowi bo nie byl w stanie skoncentrowac sie na rozmowie.Wiele mysli chodzilo mu po glowie...Chcial by Vincent byl z nim...opiekowal sie nim...Ale widzac cala ta sytuacje...Nie jestem typem czlowieka, ktory zabiera innym ich partnerow.Jedna lza pociekla mu po policzku...tylko jedna...

Położył się na sofie. Przyglądał się ogniu. Hipnotyzujące płomienie powoli go usypiały. "I co oni widzą w staniu na dworzu?" "Odpocznij. Przed świtem musicie się z tąd wynieść. Co za babsztyl. Ma gości, a ona tylko pieniądze przelicza. Chętnie bym takiej..." "Saphiriel!!!" "No już jestem cicho. Obudzę cię o piątej." "Dzięki." Tron wyciągnął się na sofie i zasnął.

Żadnej odpowiedzi z ich strony.
-Może powinniśmy zostawić ich samych? - spytał Aya biorąc pod Momoko za rękę.
-A i my sami powinniśmy się przespać przed jutrzejszym dniem. W końcu nic o tym świecie nie wiemy.. jak gęsto rozrzucone są wioski, miasta? Może jutro będziemy spać pod gołym niebem? - zmarszczył brwi na taką ewentualność.

Policzył do dziesięciu, odetchnął parę razy głęboko i uśmiechnął z przymusem.
-Już wszystko dobrze, wracajmy do... tam - skinął głową na miejsce z którego wyszli - Nie wyglądasz zbyt dobrze... - zaczął i zaraz złapał się za lewe ramię - Chodźmy.

Raziel posmutniał i poszedł za Vincentem, nie wiedział czemu coś niezbyt dobrze się czuł......
Westchnął tylko zrezygnowany...

- Nie mogę się doczekać - uśmiechnęła się na myśl o spaniu pod gołym niebem. Ułożyła się na szczypiącym kocu przy oknie i spróbowała zasnąć. Zacisnęła powieki. Ani się nie obejżała, a sen otulił ją szczelnie.

Tenshi przypatrywał się wszystkim w milczeniu, siedząc oparty plecami o ścianę.
Zakręciło mu się w głowie.
"Czemu tak się czuję?"
Przymknął oczy i starał się zasnąć.

nom, teraz przynajmniej wiecie, że Tenshi *jeszcze* żyje xD

Lezal tylem do drzwi.Nie widzial kiedy Vincent wrocil z Razielem.Przypatrywal sie gwiazdom, gdyz mial dobry widok na okno.Kochal w nie patrzec, to go uspokajalo...Jednak wiedzial, ze tej nocy nie zasnie mimo tak wielkiego zmeczenia.Ciekawe co czeka nas jutro...Westchnal gleboko.Ciekawe...