World

- Mnie nic nie jest..... - Raziel cały czas gapił się i nie mógł skumać jak to się stało
- Ej.... To co robimy? Idziemy czy stojimy tutaj.... w sumie to nie wiemy gdzie iść.... ech - westchnął demon

-Zrobiłbym to, gdybym był w stanie wstać - spróbował jeszcze raz, ponownie upadł spowrotem na piasek - Sam widzisz - wzruszył ramionami. A to co? Sięgnął po telefon i wystukał numer Vincenta. Sygnał był... Odbierz.

Chciał coś pwoiedzieć ale przerwało mu brzęczenie telefon.
-Co za idiota w takiej... Alexander! - nawet nie zorientował się jak wielka radość zabrzmiała w jego głosie - Słuchaj, nie wiem co się stało ale... skąd wiesz? ... jakby to powiedzieć... w lesie. Tak? ...dobra... słyszę szum, czekaj na mnie, ok? A... jesteś z nim...Narazie - odłożył słuchawkę, wciąż tak samo zaintrygowany.
-Raziel... - zaczął niepewnie - Alexander i Kazunari też tu są... co się dzieje!?

Podjęła kolejną próbę otworzenia oczu. Tym razem słońce nie było aż tak upierdliwe jak wcześniej. Rozejrzała się na boki. Piasek. Wszędzie piasek. Zacisnęła zęby i spróbowała się podnieść. Na próżno. Była jakby sparaliżowana, a na dodatek czuła ostry ból w kostce. Cholera, jeszcze mi brakuje skręconej kostki!. W powietrzu unosiła sie słona woń, a mewy przeleciały jej przed oczami. Słyszała cichy szum fal, który w pewien sposób ją uspokajał.

Tron chciał z imetem wlecieć do pokoju Momoko. Świat zaczął wirować. I z tym oto impetem trafił w futrunę, która na dowidzenia zostawiła mu siniaka na czole. - Co się dzieje! "Wygląda jakbyś się przenosił w inny wymiar." Co!!! - Po chwili wszystko ustało, poza bulem głowy. Stał z szokowany na plaży. "Czy to nie twoja znajoma?" Anioł spojrzał w bok. - Momoko. Nic ci nie jest? - Uklęknął obok niej.

Uniósł do ust drinka i ze zdziwieniem zauważył, że zrobił się półprzeźroczysty. Nagłe szarpnięcie w żołądku i zgiął się w pół. Poczuł jakby miał za moment zwymiotować. A potem nagle wszystko ustało. Stał na chwiejnych nogach i rozglądałsię zdezorientowany.
-No do cholery jasnej, mój drink.. - i dopiero po chwili jakby dotarło do niego, że są w zupełnie innym miejscu.
-Co.. gdzie my niby jesteśmy? - podparł się rękami na biodrach. Zapach morza, przynajmniej tak się zdawało unmosiła się w powietrzu.
-Nie wiem jak ty, ale ja idę znaleźć plażę - oznajmił Shunowi i ruszył w stronę miejsca, z którego zdawało mu sięsłyszał szum fal. Może być plus tej podróży. Opali się, wykąpie w morzu i odstresuje.

- Tron - mruknęła. Pomrukała kilka razy i spróbowała się podnieść jednak uniosła się tylko na chwilę po czym runęła na piasek. Jak przyjemnie gdy nie czuć lewej nogi skrzywiła się. - Mógłbyś mi pomóc?

- Co się stało? - Przyjżał się jej kostce. - Skręcona. Poczekaj, zrobię ci zimny okład. Zaraz wrócę. - Oderwał rękaw od swojej koszuli i zanurzył w wodzie. Leciał nad piaskiem. Tak było szybciej. - Trzymaj. - Podał jej mokry rękaw. - Trzeba ją nastawić. Zaboli. - Dość gwałtownie wykonał i owinął ja mokrym materiałem.

- Au - powiedziała bez uczucia. - Tak w ogóle, to gdzie my jesteśmy? - jeszcze raz rozejrzała się dookoła. Uszczypnęła się w rękę. Matko!. Na nogach miała wielkie kapcie przypominajace kocie łapy. Uderzyła się dłonią w czoło. Zrezygnowana usiadła na piasku.

-Uch...-Shun stal jak wryty.Zachowuje sie jakby nic sie nie stalo...Ale nie chce zostac sam!-Aya! Poczekaj na mnie! Nie zostawiaj mnie tu samego!-i puscil sie pedem za chlopakiem.

- Wygląda na plażę. - Usiadł obok niej. - Idziemy gdzieś czy zostajemy tu na noc? - Spytał przyglądając się jej kostce.

-A może powinniśmy się wybrać do tamtej wiochy dowiedzieć sie w ogóle gdzie jesteśmy? - zaproponował. - I szybciej, jesli to możliwe zobaczyć jak wrócić do domu. Chyba lepszy pomysł. A później może pójdziemy na plażę albo może do lasu - Chociaż szczerze mówiąc, wydaje mi się, że nie jestesmy w naszym świecie? Może jakiś równoległy do naszego, ale nie nasz. Ale może się mylę. Oby! - to mówiąc skręcili razem z Shunem na ścieżkę prowadzącą o wioski.

- No cóż... Jeśli chcesz mnie ciągnąc jak worek z ziemniakami to chodźmy. - wzruszyła ramionami. - Jeśli nie chcesz mnie ze sobą ciągać to sam możesz pójść. Wątpie żeby to co się teraz dzieje miało jakikolwiek wpływ na bieg mojej historii - westchnęła i położyłą się na piasku z rękoma pod głową.

(O. ma tak zwanego doła, więc narazie Momoko będzie ee dośc nie miła)

- Nie mam pojęcia.... ej a kto to jest ten Alexander... dużo o nim myślałeś i wogóle... - demon spuścił oczy po czym nagle przytulił Vincenta - Nie wiem co się dzieje ale nie zostawiaj mnie tu samego!!!!!

-W sumie to z ta wioska to masz racje...Tam napewno bedzie wiecej ludzi niz na plazy, ktorych bedzie mozna o cos wypytac...-rozgladal sie dookola z ogromnym zdziwieniem.Nie rozumial tego wszystkiego co sie stalo...i czul sie dosyc slabo.Zakrecilo mu sie w glowie i sie zachwial ladujac na ziemi.

- Saphiriel rozejżyj się po okolicy. - Błękitna smuga dymu wyleciała z kolczyka. "Dla ciebie wszystko." - Dzięki. - Smuga przesówała się dość szybko. Tron zaczął rysować palcem na piasku. Z chładzało się i słońce powoli zachodziło. Mineło może pół godziny, gdy Saphiriel wrócił. "Oświadczam, że w tamtym lesie jest kilku twoich znajonych, stado przerośniętych wilków, pełno paskudnego robactwa i węży. Za lasem jest jakaś zacofana wioska." - Niedaleko jest jakaś wioska. - Wziął na plecy Momoko. "Radzę nie latać. Wilgotne powietrze dość szybko cię uziemi" "Wiem. Kłania się niezły spacerek." Nie zwracając uwagi na narzekania zielonowłosej ruszył w kierunku lasu.