World

Kiedy się obudził wszędzie było ciemno i za nic nie mógł skojarzyć, jak się znalazł w tym miejscu. Właściwie to nie zastanawiał się nad tym, działał w pół śnie.
Potykajać się o meble i dywany podążył do źródła światła - wąskiej smugi na podłodze pod jakimiś drzwiami.
- Gdzie tu jest toaleta? - wymamrotał trąc oczy i skronie.

-Na końcu korytarza - wymamrotał i powrócił do przerwanej rozmowy telefonicznej - Tak... oczywiście... Mario, możesz być spokojna - uśmeichnął się ciepło słysząc odpowiedź - Narazie.

-Nie masz gdzie mieszkać? - zdziwił się - Po co ty wogóle przenosiłeś się w czasie, co? - naszło go nagle na łaskotanie Raziela

- Hej nie łaskocz!!!! - Raziel się roześmiał i śmiał sie tak dośc długo a kiedy odetchnął odpowiedział - Bo ja byłem niewolnikiem u jakiegoś szalonego wynalazcy.... i on testował swój wynalazek... i tak wyszło ech.... ale w swojich czasach też nie miałem przyjaciół!
Demon znów sie uśmiechnął i połaskotał Vincenta ...

- Dzięki... - potykajać się dalej podążył we wskazanym kierunku. Kiedy wyszedł z łazienki był już zdecydowanie bardziej przytomny.
To już druga noc, którą spedza w tym domu. Boże Boże, czemu to się tak dziwacznie układa...
Nie mógł się jednak oprzeć przed powrotem na swój miękki, wygrzany fotel; zapadł się w nim zamykajać oczy. Rano będzie się martwić...

Momoko wychyliła się niebezpiecznie przez okno. Co to za koleś?. Wytrzeszczyła oczy i zacisnęła usta.

Tenshi poszedł za Tronem w kierunku domu. W oknie zauważył zielonowłosą dziewczynę.
- To ty z kimś mieszkasz? - zaciekawił się.

- Ta. Z takim rodzeństwem. Jestem strużem Momoko. Tej dziewczyny w oknie. Od czasu do czasu pilnuje jej brata, Shuna. Kilka osób miało nocować, ale gdzieś ich wcieło. - Powiedział starszy anioł wchodząc po schodach. - Jak wejdziemy to się przedstaw. OKi?

Weszli do mieszkania.
- Cześć. Jestem Tenshi - blondyn uśmiechnął się wszystkimi zębami do Momoko.

- Jesteś aniołem? - Momoko spadła z parapetu, ale szybko się podniosła. - Jestem Momoko - podała rękę chłopakowi z nagłym ożywieniem. - Naprawdę się cieszę, ze mogę cie poznać!

Tenshi uścisnął rękę Momoko.
- Ja również się cieszę.
Spojrzał na Trona.
- Ja tutaj domu nie mam... - powiedział nieśmiało.

- Och! Możesz zamieszkać tutaj. Shun napewno się zgodzi - powiedziała szybko Momoko z zawadiackim uśmiechem. - Tron to twój brat? - Złapała Tenshiego pod ramię i zaprowadziła do salonu.

- Można tak nas określić. - Tron szedł za nimi po schodach. - Zrobię cherbatę. - Powiedział znikając w kuchni. Po kilku minutach wrócił niosąc trzy kubki i postawił je na ławie.

Momoko wypiła kilka łyków bacznie przyglądając się Tenshiemu. Uśmiechnęła sie szeroko do Trona i pobiegła do kuchni po ciasteczka.

- Skoro ty dzielisz pokój z Tokoti i jej przeszkadza moje towarzystwo, to ja mogę zostać z Tenshim na dole. - Powiedział Tron.

Przez chwilę zastanawiała się co powiedzieć. Z zawiedzioną miną usiadła w fotelu.
- Dobra - wzruszyła ramionami.