World

Momoko westchnęła.
- Ciekawe jak długo będzie myślał, że jego pyłek działa.
Wyskoczyła przez okno i zaczęła śledzić anioła. Już ja się dowiem co on kombinuje. Tron zatrzymał się i ukrył za krzakiem, bacznie czemuś się przyglądał. Spojrzała w tą samą stronę. Wytrzeszczyła oczy. Shun i Vincent... Siedzą... Sami.

Anioł wyszedł z ukrycia na środek alejki. Oświetlał go księżyc, a lekki wiaterek poruszał jego długimi włosami. Między jego dłońmi zaczeło się tworzyć dziwne światełko. Które po chwili znikło. Jego ubranie zastąpiła zbroja.
- Vincent. Jeżeli mu coś zrobisz będziesz musiał walczyć ze mną. I nie jestem "NIEWOLNIKIEM". - Ostrze miecza pokryło się ogniem.

Shun zdziwiony spojrzal na aniola. Co on tu robi? I po co mu ta zbroja? I co on w ogole mowi? -Emm...Trom...O co tu chodzi?

- Tron oszalałeś? - zapytała Momoko, a na jej twarzy nie było już szerokiego uśmiechu. Blada wyszła z ukrycia i wytrzeszczyła oczy na tą cenę.

-Momoko!?-Shun podniosl sie z ziemi. Nie rozumial o co w tym wszystkim chodzi.-No dobra...kto mi wytlumaczy o co chodzi!? Co wy wszyscy tutaj robicie!? I co to za zamieszanie! Trom, mow!-Shun byl wsciekly.

- Nie krzycz na niego - warknęła Momoko i zmrurzyła oczy.

Shun wzial gleboki oddech.-Dobrze, przepraszam...-mowil teraz juz spokojnie.-To wytlumaczy mi ktos o co tu chodzi? Czemu wy wszyscy tutaj jestescie?

- No, ciekawe kto? - Wyczekująco spogląda na Momoko.

Momoko zamrugała. Mój przyznał mi rację, a to ci dopiero, pomyślała z rozbawieniem.
- Więc ja, przylazłam tu za Tronem

- TY... Nie byłoby mnie tutaj gdybyś nie napuszczała TEGO szaleńca na SWOJEGO brata!!! - Wskazał na siedzącego pod drzewem Vincenta.

(zmienam posta XD ) -EEE? Co takiego?-Shun nie dowierzajaco spojrzal na Momoko...-A wiec...on jest tu po to by mnie zabic? A Momoko go na mnie naslala? Nie...to jest smieszne.-zasmial sie i usiadl spowrotem na trawie. -Odloz bron Trom...i chyba powinienes bronic Momoko...nie mnie.-tu na twarzy Shuna pojawil sie rumieniec. Nie rozumial do konca intencji Troma...

(trochę się nam pomieszało XDDD)

- Wcale go nie napuszczałam! - krzyknęła. - Sam tu przylazł!
Zacisnęła pięści po czym rozluźniła się i ryknęła śmiechem.

Tron opuścił miecz i patrzył ze ździwieniem na wszysko co się działo dookoła.
- Nigdy nie zrozumiem ludzi - burknął pod nosem, poczym usiadł obok Shuna. Westchnął i spojżał na Księżyc. "On nigdy mnie nie zrozumie". Połozył się na trawie i zamkną oczy. "Nigdy".

Szybko uspokoila sie i usiadla na ziemi zdala od wszystkich.

Shun nieco odsunal sie od Vincenta...Jednak to wszystko wydalo mu sie podejrzane. Spojrzal na Trona-Naprawde sie o mnie martwiles?-usmiechnal sie do niego.