World

Tymczasem nieznajomy wślizgnął się do środka i zamknął za sobą drzwi. Usiadł pod ścianą i z lekkim rozbawieniem się wszystkiemu przyglądał

-To jezeli juz teraz mozesz stwierdzic, ze jest on pospolity to moze w ogole nie robmy zadnych testow-naburmuszony Shun usiadl na kanapie.W ogole co oni sobie mysla?-A Ty pewnie masz wielki talent, tak? Wygladasz na niewiele starszego ode mnie...-spojrzal na demona siedzacego na sciana-Co Cie tak smieszy?

Momoko wślizgnęła się do domu.
- Jestem!!! - ryknęła. Zrzuciła płaszcz i weszła do salonu. - Eeee. Shun... Możesz mi wyjaśnić kim są eee oni? - wskazała na gości

Shun nie czekajac na odpowiedzi swoich gosci postanowil najpierw wyjasnic wszystko Momoko-Pozwol, ze Ci przedstawie...to jest Solipis...przybyl testowac moje zdolnosci magiczne, a on-wskazal na demona-to...podrozny demon, ktory zatrzyma sie u nas na chwile-usmiechnal sie glupio do siostry.

- Eeeee - Momoko uśmiechnęła sie sztucznie - To ja idę zobaczyć co z Trunem. Może mnie nie wygoni - wywróciła oczami i poszła na górę.

Moze ona sie dowie o co mu chodzi...martwie sieZamyslil sie i posmtunial i wrocil do rozmowy z nowoprzybylymi.

Tron skorzystał z chwilowej samotności i wybył się przez okno na dach. "Nie powiem nikomu, hihihi. Chyba w dzieciństwie nie powinienem kumplować się z demonami. W sumie to ja jestem podobny do nich, tylko mam inne skrzydła." Z góry obserwował postacie wchodzące do budynku. "Może by tak pujść i się przywitać?" Ciepłe promienie ogrzewały go. "A co mi tam, posiedzę tu sobie może nikt nie zobaczy mojego zniknięcia." Położył się na dachu wysłuchując tego co opowiadał mu wiatr.

Weszła do pokoju. Nikogo nie było. Zauważyła otwarte okno. Powoli wdrapała sie na dach i usiadła obok Trona. Westchneła.
- Nienawidzisz mnie. Każda minuta spędzona ze mna to dla ciebie cierpienie. - Uśmiechnęła się pod nosem - Dziwne, że przydzielili cię do kogoś kogo masz serdecznie dość. Czy anioły nie powinny być złączone specjalną więzią z człowiekiem? Ale nie martw się twoje cierpienia niedługo się skończą - zakończyła monotonny wywód i spojrzała z zaciekawieniem na anioła.

*przerazony* patrzy na Vincenta i proboje sie uwolnic ...

rozrywa nic sztyletem *szuuuuch* i howa sie w lesie.. w swojej kryjowce jest niezauwazalny.. dookola znajduje sie duzo smiercionoscnych pulapek...
Stara sie kontrolowac oddech serce bije mu szybko niemoze sie pogodzic z tym ze ktos mogl go zlapac..

Stał w tym samym miejscu z nieelegancko otwartymi ustami. Co to miało być? W końcu wzruszył ramionami, odwrócił się na pięcie i nucąc coś pod nosem podąrzył do miejsca gdzie mieszkał Alexander. Czas przygotować się do zadania....

- Może cię i nielubię bo praktycznie zawsze wrzeszczysz, aż łep pęka. Nie cierpię. To jest chwilowe załamanie, kiedys przejdzie. Nie mogą nas wiązać z osobą którą mamy pilnować, bo ja tu jestem tylko czasowo. Co chcesz zrobić? Za co nie lubisz swojego brata? - powiedział jednym tchem. Po pewnym czasie dodał - Kto przyszedł? Czułem demonią ałrę.

- Przyszedł jakiś demon i chce tu zamieszkać. No i mag co będzie testował Shuna czy coś takiego. - Przerwała na chwilę. - Wcale go nie nielubię... Kiedyś byliśmy przyjaciółmi. Ale gdy umarła mama... On dorósł... A ja... Z resztą, co cie to pewnie nie obchodzi. - odwróciła głowę w inną stronę. - Nie chcę żebyś był sam.

- Jak się wygadasz to będzie ci lżej na sercu. Opowiedz, ja mam sporo czasu. - "przynajmniej będę wiedział gdzie jesteś, i nie muszę latać po całym mieście cię szukać". Tron patrzył na chmury. I czekał na opowieść Momoko.

- Żadna to opowieść. - mruknęła. - Po porostu on zajął się swoimi sprawami, a ja, no cóż, poczułam się nieco samotna. Chciałam być z nim blisko, tak jak kiedyś. Stałam się nie do zniesienia. Od tamtego czasu, gdy jest mi smutno, chodzę na stary plac zabaw i wyobrażam sobie, że mam tam kogoś, komu na mnie zależy. Kogoś, na kim mogę polegać... - odetchneła. - Zbyt interesujące to nie było - wyszczerzyła zęby w uśmiechu. - Ale miałeś rację - jest mi lżej. Dziękuję. - uśmiechnęła się lekko, tym razem jak najbardziej naturalnie.

Na pobliskim dzrzewie siedziała drobna ciemna, zakapturzona postać. Wpatrywała się w rozmowę anioła i dziewczyny.Tokori przygryzła warge, aż poleciała z niej strużka krwi. Przybrudzony i podarty płaszcz podróżny powiewał na wietrze. Co ten sukinsyn znowu planuje? Kolejna dziewica? I znowu trzea się tym będzie zająć..." Ucałowała czarny krzyż zwisajacy na rzemieniu z szyi i sprawnymi, kocimi ruchami bezszelestnie zsunęła się z drzewa.

(zaraz dopisze opis postaci^^)